Wanneer liefhê seermaak

Daar is iets heiligs aan die huwelik. Dis nie net ’n sosiale kontrak of ’n romantiese droom nie—dit is ’n verbond. ’n Verbond tussen jou, jou man, en God. Maar hier’s die ding wat min mense sê wanneer jy met trane in jou oë sit: ’n Verbond voel nie altyd soos ’n seëning nie. Party dae voel dit soos ’n kruis.’n Baie swaar kruis.

Kom ek sê dit reguit—die huwelik is nie altyd maklik of lekker nie. Soms is dit rou. Onregverdig. Stil. Koud. Partykeer lê jy in die bed langs iemand wat nie eers sien dat jy stukkend is nie. Jy kook, jy was, jy bid, jy probeer—maar jy voel soos ’n vloerlap. Of erger, soos ’n geestelike weduwee in jou eie huis. En tog, word jy geroep tot gehoorsaamheid. Tot genade. Tot volharding. Soms dink ek die Here verwag te veel van my. Hoekom moet ek die man lief hê wat my so minderwardig laat voel?

Ek praat nie hier van gewelddadige verhoudings waar veiligheid in gevaar is nie—daar is ruimte vir beskerming, vir afstand, en vir hulp. Maar ek praat met jou wat vandag moeg is. Wat wonder of dit regtig God se wil is dat jy moet aanhou baklei vir ’n man wat nie eens weet waar jou hart lê nie. ‘n Man wat alles van selfsprekend vat en jou hart vertrep, wat nie jou trane sien nie of wat dit sien en nie omgee nie. Jy wat voel soos ’n meubelstuk in jou eie huis. Jy wat al in die kerkbank sit en hoop dat iemand sien hoe jy ongesien is.

Alles in my sê “los hom, begin oor” maar God sê in Efesiërs 5:22-24 “Vroue, wees aan julle eie mans onderdanig soos aan die Here...” Onderdanig? Ons sal nou oor die woord gesels want ek weet—daardie vers maak seer. Dit klink soos ’n seël op jou pyn. Maar lees verder. Vers 25: “Mans, julle moet julle vrouens liefhê, net soos Christus die gemeente liefgehad en Homself daarvoor oorgegee het.”

Jou man moet jou liefhê met ’n selfopofferende liefde. Hy het ’n opdrag. En jy het ook een. Maar let op: jou gehoorsaamheid aan God is nie afhanklik van sy optrede nie. Dit is afhanklik van jou geloof. Jou gehoorsaamheid is ’n offer—nie aan ’n mens nie, maar aan God. En om onderdanig te wees beteken nie dat jy sy slaansak moet wees nie. Dit beteken eintlik dat jy veilig moet voel by hom.

Ek weet dis nie maklik nie. Ek weet dit vra alles. Maar, liewe suster, jy is nie alleen nie. Jesus het jou nie vergeet nie. Jy is nie onsigbaar vir Hom nie. Elke traan, elke woord wat jy insluk, elke keer wat jy kies om sag te bly wanneer jy regtig wil gil—Hy sien dit. Hy eer dit.

Jy is nie ’n vloerlap nie. Jy is ’n dogter van die Koning. Jy is gekies, geheilig, geroep. God het jou gemaak met ’n sagtheid wat sterk is. Met ’n hart wat kan dra, al voel dit soms of dit breek.

Maar jy hoef nie altyd stil te wees nie. Jy mag met God praat. Jy mag kla. Jy mag vra: “Hoekom, Here?” En dan gaan sit jy by Sy voete —want dis daar waar jy genesing gaan vind. Dis daar waar jy weer krag kry om op te staan, al voel jy stukkend.

Liewe vriendin, hou aan bid vir jou man. Nie as ’n projek wat jy moet “regmaak” nie, maar as ’n siel wat ook verlore kan wees. Vra God om sy oë oop te maak. Om hom weer te leer hoe om jou lief te hê soos Christus die kerk. En terwyl jy wag, laat God toe om jou hart sag te hou.

Jou verhaal is nie klaar geskryf nie. Jy is nie net ’n vrou wat moet uithou nie—jy is ’n vrou wat God deur jou uithouvermoë verheerlik.

Sit by Sy voete. Huil daar. Rus daar. En wanneer jy opstaan, weet: jy is nie net ’n vrou in ’n moeilike huwelik nie—jy is ’n vegter, ’n aanbidder, en ’n draer van lig.